حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله در جواب او فرمود: ابوجهل داستان ابراهیم خلیل را نمى‏دانى آنگاه که خداوند او را بر فراز ملکوت آسمانها برد؟ این آیه از قول پروردگارم اشاره به همان است وَ کَذلِکَ نُرى إبْراهیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنینَ (6أنعام/75) و بدینسان ملکوت آسمانها و زمین را به ابراهیم مى‏نمایانیم تا از اصحاب یقین گردد.
خداوند دیده او را نیروى بخشید وقتى بر فراز آسمان بالا رفته بود تمام اهل زمین کسانى که آشکار بودند و هم اشخاصى که پنهان بودند مى‏دید، در آن حال مرد و زنى را مشاهده کرد که مشغول عمل ناشایستى هستند، آنها را نفرین نمود همان دم هلاک شدند، باز دو نفر دیگر را دید ایشان را نیز نفرین نموده به هلاکت رسیدند. براى سومین بار دو نفر را به همان حال مشاهده کرد، نفرین نمود آنان نیز هلاک شدند. در مرتبه چهارم که دو نفر دیگر را دید، باز هم خواست نفرین کند که خطاب رسید: ابراهیم از نفرین کردن بندگانم خوددارى کن (فانى انا الغفور الرحیم الجبار الحلیم) من خداى بخشنده مهربانم جبار و بردبارم آنها را در حال معصیت که مى‏بینم اما هرگز براى تسلى خشم خود کیفر نمى‏کنم چنانکه تو مى‏کنى پس زبان از نفرین بازدار. تو بنده‏اى هستى که براى انذار و ترسانیدن مردم مبعوث شده‏اى شریک در ملک خدا نیستى و بر من نیز حکومت ندارى. بندگانم در نزد من از سه حال خارج نیستند آنان که معصیت مى‏کنند عجله در کیفر آنها نمى‏کنم اگر توبه کردند من نیز گناهان ایشان را مى‏بخشم و پرده‏پوشى مى‏کنم یا اینکه دسته‏اى از معصیت کاران را مهلت مى‏دهم چون مى‏دانم از صلب آنان فرزندان مومنى بوجود مى‏آیند با پدر و مادر کافر مدارا مى‏نمایم تا این فرزندان بوجود آیند، آنگاه که منظور حاصل شد کیفرم آنها را فرا گیرد و به بلا گرفتار مى‏شوند. اگر این دو نبود (توبه و فرزندان صالح) کیفرى که براى آنها آماده کرده‏ام شدیدتر از خواسته تو است که هلاکت شوند. زیرا عذاب من تناسب با جلال و کبریاییم دارد. پس اى ابراهیم مرابا بندگان خود واگذار. من به آنها از تو مهربانترم. بین من و آنها فاصله مشو. من جبارى حلیم و دانایى حکیمم با تدبیر و علم، قضا و قدرم را درباره آنها اجرا مى‏کنم. پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله به ابوجهل فرمود: ترا نیز خدا مهلت داده تا از صلبت عکرمه فرزندى صالح بوجود آید. او عهده‏دار قسمتى از کارهاى مسلمین خواهد شد اگر نه این بود عذاب بر تو نازل مى‏شد. همینطور نیز سایر قریش. آنها را مهلت مى‏دهد چون مى‏داند بعد از این ایمان مى‏آورند، بواسطه کفر فعلى از سعادت آینده ایشان را محروم نمى‏کند و یا اینکه از آنها فرزندان مومنى بوجود خواهد آمد، عذاب پدر را به تاخیر مى‏اندازد تا فرزندش به سعادت برسد. اگر این نبود بر همه شما عذاب نازل مى‏گردید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: